Recensie: Percy Jackson en de Olympiërs deel 1: De Bliksemdief – Rick Riordan

Percy Jackson stond al jaren op mijn verlanglijst, maar het kwam er elke keer niet van om de boeken te kopen of te vragen voor verjaardagen. Uiteindelijk besloot ik de serie op mijn lijst te zetten voor een boekenswap en hoewel ik alweer ging twijfelen of ik ze echt wel zo graag wilde, ben ik heel blij dat ik ze gekregen heb.
Griekse Mythologie is altijd één van mijn grootste liefdes geweest. Op mijn dertiende verslond ik de mythologie boeken uit de bieb. Op mijn zestiende ergerde ik me groen en geel aan Troy en het weglaten van mijn favoriete gedeelte ervan. Op mijn achttiende maakte ik een volledig gezelschapsspel dat een mix was van triviant en Griekse Mythologie. Op mijn negentiende mocht ik eindelijk Athena spelen in een toneelstuk over de Ilias.
Ik heb me dan ook zeer vermaakt met deze boeken. Het is duidelijk dat Rick Riordan veel research heeft gedaan. De Goden zijn stuk voor stuk herkenbaar, met eigenschappen die ik meteen bij hen vond passen. Of we het over Hades helemaal eens zijn, moet de toekomst uitwijzen, maar het begin is in elk geval niet verkeerd.
De queeste van Percy en zijn vrienden doet erg denken aan de heldenqueestes waarover ik zo vaak gelezen heb. Er zitten leuke knipogen in het verhaal en veel wezens zijn heel makkelijk te identificeren als je weet waar het over gaat. Net als dat het raden van de ouders van de halfbloeden meer dan goed te doen is door de goede karakterisering en lijst met karaktereigenschappen waaruit geput is.
Daarnaast is het boek dusdanig vlot geschreven dat het heerlijk wegleest. Ik ben dan ook heel benieuwd naar deel 2 en de rest van de serie. Dankjewel boekenswapmaatje dat je me EINDELIJK zover hebt gekregen aan deze serie te beginnen.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

Recensie Harry Potter

Hoe begin je een review van Harry Potter als je zo ongeveer 20 jaar achter loopt op de rest van de wereld? Het is zelfs nog maar de grote vraag of ik al aan de boeken begonnen zou zijn als ik niet de mededeling had gekregen dat mijn nichtje van 11 nu officieel op me voorloopt en in 5 dagen deel 1 en 2 heeft uitgelezen. Dat is toch een beetje mijn eer te na, dus ik ben aan mijn inhaalslag begonnen.

Als je niet weet waar Harry Potter over gaat: gefeliciteerd! Je hebt een guaranteed win voor de never have I ever game (ik ben deze nu dus kwijt, maar vooruit dan maar) en ik ga het je hier ook niet vertellen, want ik neem aan dat de mensen die dit lezen het wel weten (en zich afvragen wanneer ik in vredesnaam iets zinnigs ga zeggen.)

Allereerst Harry Potter leest ongelooflijk lekker weg. Het is vlot geschreven, makkelijk geschreven en regelmatig heb ik hardop moeten grinniken. Onderweg worden er zo’n 3000 ongeschreven (maar voor uitgevers ongetwijfeld belangrijke, maar who cares) schrijfregels overtreden, maar eerlijk gezegd, denk ik dat het juist de kracht van het boek is.

Het boek blijft heel dicht bij de belevingswereld van kinderen en ook 20 jaar later voelt de schrijfstijl nog lekker actueel en dichtbij de huidige spreektaal. Het boek trekt je meteen het verhaal in en houdt eigenlijk de aandacht vast tot het einde.

Het is niet heel lastig te snappen waarom de halve wereld hier zo idolaat van is. En daarover gesproken, ik loop dus nog een boek achter op mijn nichtje, dat ga ik dus nog even proberen recht te zetten voor het weekend 😉

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

 

Recensie “If I stay” van Gayle Forman

Ik had dit boek al vaak in de boekwinkel gezien en had ook vaag meegekregen dat er een film van was, maar ik had het boek nooit opgepakt en gelezen. Tot ik 1,5 week geleden dit boek won via uitgeverij Moon op facebook.

En wat heb ik een spijt dat ik het niet eerder ontdekt heb! Ik heb het boek in twee ochtenden uitgelezen, met een lach en een traan op mijn gezicht. Het is echt het soort verhaal wat ik zelf zou willen schrijven en het is daarnaast ook nog eens heel mooi opgebouwd en neergezet.

Wat me vooral opviel is dat de emoties zo goed zijn opgeschreven, zo invoelbaar en begrijpelijk. Het was niet moeilijk om met Mia mee te leven en haar dilemma’s en zorgen te begrijpen. Daarnaast vond ik het prachtig hoe de muziek letterlijk als een rode draad door het hele verhaal liep. In alle vormen, stijlen en mogelijkheden, in al zijn eenvoud en complexiteit.

Ik las al dat er een vervolg op dit boek was en dat ga ik maar eens snel op mijn verlanglijstje zetten, net als alle andere boeken van Gayle Forman.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/