Recensie: Percy Jackson en de Olympiërs deel 1: De Bliksemdief – Rick Riordan

Percy Jackson stond al jaren op mijn verlanglijst, maar het kwam er elke keer niet van om de boeken te kopen of te vragen voor verjaardagen. Uiteindelijk besloot ik de serie op mijn lijst te zetten voor een boekenswap en hoewel ik alweer ging twijfelen of ik ze echt wel zo graag wilde, ben ik heel blij dat ik ze gekregen heb.
Griekse Mythologie is altijd één van mijn grootste liefdes geweest. Op mijn dertiende verslond ik de mythologie boeken uit de bieb. Op mijn zestiende ergerde ik me groen en geel aan Troy en het weglaten van mijn favoriete gedeelte ervan. Op mijn achttiende maakte ik een volledig gezelschapsspel dat een mix was van triviant en Griekse Mythologie. Op mijn negentiende mocht ik eindelijk Athena spelen in een toneelstuk over de Ilias.
Ik heb me dan ook zeer vermaakt met deze boeken. Het is duidelijk dat Rick Riordan veel research heeft gedaan. De Goden zijn stuk voor stuk herkenbaar, met eigenschappen die ik meteen bij hen vond passen. Of we het over Hades helemaal eens zijn, moet de toekomst uitwijzen, maar het begin is in elk geval niet verkeerd.
De queeste van Percy en zijn vrienden doet erg denken aan de heldenqueestes waarover ik zo vaak gelezen heb. Er zitten leuke knipogen in het verhaal en veel wezens zijn heel makkelijk te identificeren als je weet waar het over gaat. Net als dat het raden van de ouders van de halfbloeden meer dan goed te doen is door de goede karakterisering en lijst met karaktereigenschappen waaruit geput is.
Daarnaast is het boek dusdanig vlot geschreven dat het heerlijk wegleest. Ik ben dan ook heel benieuwd naar deel 2 en de rest van de serie. Dankjewel boekenswapmaatje dat je me EINDELIJK zover hebt gekregen aan deze serie te beginnen.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

Recensie De 100 #4 – Rebel van Kiera Cass

En er is weer een boek uit. Dit keer De 100 #4 – Rebel van Kiera Cass.

————-
De boeken van the 100 zijn heerlijke wegleesboeken. Ze zijn niet al te lang, niet al te gecompliceerd, lekker vlot geschreven en de personages zijn herkenbaar. Ik merk alleen wel, nu we beter weten waar de serie heengaat en wat de schrijvers van de serie met het uitgangspunt gedaan hebben, dat de boeken voor mij relatief gezien erg aan de oppervlakte blijven.
Laat ik voorop stellen dat ik niet denk dat er nog iemand is die the 100 voor zijn “lol” kijkt. De serie is drama in zijn puurste vorm en zoekt de grenzen van de CW op alle vlakken op. Heel veel maatschappelijke issues worden besproken, getoond en de grens tussen de good en de bad guys is in de serie al heel lang iets wat niet meer bestaat.
De boeken zitten helemaal anders in elkaar, de wereld is anders en hoewel sommige personages nog wel gelijke namen hebben, zijn ook zij helemaal anders en groeien ze andere richtingen op. Ik lees de boeken met erg veel plezier, maar het voelt toch alsof ze overduidelijk voor een jonger publiek gemaakt zijn. De scheidslijnen tussen goed en slecht zijn duidelijker, de personages minder meedogenloos, de bedreigingen die ze tegenkomen op een bepaalde manier onschuldiger.
Ik heb met heel veel plezier deze avonturen van Clarke, Bellamy en vooral Glass (mijn favoriete karakter in het boek omdat ze zo ongelooflijk menselijk en herkenbaar is) gelezen, maar als serie liefhebbers me vragen of de boeken de moeite waard zijn, moet ik toch bekennen dat ik vind dat de boeken niet aan de serie kunnen tippen.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

Recensie “If I stay” van Gayle Forman

Ik had dit boek al vaak in de boekwinkel gezien en had ook vaag meegekregen dat er een film van was, maar ik had het boek nooit opgepakt en gelezen. Tot ik 1,5 week geleden dit boek won via uitgeverij Moon op facebook.

En wat heb ik een spijt dat ik het niet eerder ontdekt heb! Ik heb het boek in twee ochtenden uitgelezen, met een lach en een traan op mijn gezicht. Het is echt het soort verhaal wat ik zelf zou willen schrijven en het is daarnaast ook nog eens heel mooi opgebouwd en neergezet.

Wat me vooral opviel is dat de emoties zo goed zijn opgeschreven, zo invoelbaar en begrijpelijk. Het was niet moeilijk om met Mia mee te leven en haar dilemma’s en zorgen te begrijpen. Daarnaast vond ik het prachtig hoe de muziek letterlijk als een rode draad door het hele verhaal liep. In alle vormen, stijlen en mogelijkheden, in al zijn eenvoud en complexiteit.

Ik las al dat er een vervolg op dit boek was en dat ga ik maar eens snel op mijn verlanglijstje zetten, net als alle andere boeken van Gayle Forman.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

Recensie “Zwartspreuk” van Claudia Gray

De vuurvogel serie van Claudia Gray had me positief verrast en smaakte naar meer, naar veel meer. Met veel plezier ben ik dan ook aan dit boek begonnen zodra mijn moeder het in mijn handen drukte. Haar schrijfstijl, haar karakters, haar verhalen, het leest ongelooflijk heerlijk weg en houdt vanaf de allereerste bladzijde tot de allerlaatste letter de aandacht vast.

Ook dit verhaal is wederom een pareltje. De personages zijn onderhoudend en zitten goed in elkaar. Het plot is goed opgebouwd en heel veel dingen komen terug in de finale waardoor de puzzelstukjes mooi in elkaar vallen. Wat ik zelf ook heel fijn vond, was dat de personages allemaal intelligent waren. Ze trokken vlot juiste conclusies en handelde daarnaar, waardoor voor mij het plot interessant bleef en de bad guy daarnaast des te intrigerender werd.

Het enige wat mij een beetje tegenviel, was dat ik er pas aan het einde van het boek achterkwam dat ook dit een trilogie is. Ik was er van overtuigd een stand alone te lezen, wat overduidelijk niet het geval was. Ik zag dat in het Engels de volgende delen al jaren uit zijn. Hopelijk volgt de Nederlandse vertaling ook snel.

Ik ben heel benieuwd naar alles wat me nog te wachten staat!

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

Recensie “De Slaapster en de Spintol” van Neil Gaiman

Ik begon aan het verhaal en dacht dat ik het kende. Ik dacht dat ik wist hoe het af zou lopen. Ik dacht dat ik wist wat ik zou lezen. Ik had het fout. Ik wist het niet. Ik wist niets. Ik wist alleen dat er op een bepaald moment een kus in zat. En het was niet de kus die ik dacht dat het zou zijn.

Wat een prachtig geschreven sprookje. Wat een wonderlijk vertelstijl. Wat een betoverende manier van schrijven. Elke zin voelt als een klein kunstwerkje en elk woord brengt een heel koninkrijk en heel verhaal tot leven. Ik kon alles ruiken en voelen. Het was alsof ik zelf middenin de wereld stond en met mijn eigen ogen kon zien hoe deze ademde. Het was alsof het verhaal een deel van mij werd terwijl ik de woorden tot me door liet dringen.

Ik dacht dat ik het verhaal dat ik las kende, dat ik wist hoe het af zou lopen. Ik wist het niet. Ik kende het verhaal niet en juist daarom, precies daarom, was het een betoverend mooi avontuur dat ik voor geen goud had willen missen.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

Wonderland – Kerst Verhalenbundel van Dutch Venture Publishing

Ik vind het altijd lastig om verhalenbundels met sterren te beoordelen. Net als met andere verhalenbundels die ik gelezen heb waren er ook in deze bundel verhalen die me heel erg aanspraken en verhalen waar ik persoonlijk een iets mindere band mee had.

Laat ik voorop stellen dat alle verhalen in deze bundel erg goed geschreven zijn. Daarnaast was het erg fijn om verhalen te lezen die zich overduidelijk in Nederland (of België) afspelen. Elk verhaal had zijn eigen charme en zonder uitzondering voelde ik bij elk verhaal het kerstgevoel bovenkomen.

Voor mij was er echter één verhaal dat met kop en schouders boven alle andere verhalen uitstak. Het verhaal “Mijn allerliefste” van Debora Elisabeth was qua opzet al een verhaal dat volledig in mijn straatje past. Zij slaagt erin om binnen een beperkt aantal woorden een hele invoelbare situatie te beschrijven. Daarnaast zijn de hoofdrolspelers enorm invoelbaar en tastbaar. De brieven die ze elkaar sturen zijn hartverscheurend, net als het bitterzoete einde dat het verhaal kent. Ik heb meer dan een paar tranen van mijn wang moeten vegen omdat ik er enorm door geraakt was.

Twee andere verhalen die ik in deze recensie graag wil benoemen, zonder de andere verhalen tekort te doen, zijn de verhalen van Marijke F. Jansen (Helse Heenreis), dat in mijn ogen een prachtig wending kent en daarnaast wondermooi geschreven is, en “Een wonder” van Anne Nikolai, wat heel goed in elkaar zat en me echt wist te raken.

Als je nog op zoek bent naar een heerlijk boek voor de koude winterdagen, dan is dit waarschijnlijk wel het soort boek dat je zocht! Ik kan me niet voorstellen dat er geen verhaal bij zit dat je aanspreekt!

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

Winnie de Pooh boek recensie

Het is niet moeilijk te raden waar de inspiratie voor Winnie de Pooh vandaan komt.

Het verhaal is namelijk zowel in de ik vorm geschreven, vanuit de verteller, als in de hij/zij vorm, vanuit Christopher Robin en de vele karakters in het bos. Wat moet het fijn zijn om als kind verhalen te mogen horen over de avonturen van je knuffels en jezelf.

De bundel die ik gelezen heb, bevat al het werk dat er rondom Winnie de Pooh en Christopher Robins geschreven is. Het begint met hoe de schrijver zijn zoon de trap af ziet komen, waarbij zijn beer stuitert op elke traptrede. Daarna volgen allerlei avonturen van de karakters waar we allemaal op zijn minst wel eens van hebben gehoord.

De verhalen over de knuffels van Christopher Robin zijn net zo eenvoudig als ze amusant zijn. Kleine dingen worden immer grootse avonturen als ze beschreven worden door de ogen van een kind, of een niet zo hele slimme beer, of een dapper, maar niet zo groot, varkentje, of een pienter konijn, of een stuiterende tijger.

Tijdens de verhalen had ik dan ook continue een glimlach op mijn gezicht. De gedichtjes binnen deze verhalen, meestal liedjes die Winnie de Pooh verzint om de heldendaden van zijn vrienden te beschrijven, heb ik hardop voorgelezen omdat ze een heerlijk ritme en rijmschema hebben.

Dat geldt ook voor de gedichtjes die aan het einde nog toegevoegd waren aan de bundel. Het waren heerlijke herkenbare gedichtjes, soms simpel, soms wat ingewikkelder, soms grappig en soms verdrietig. Allemaal klonken ze alsof het prachtige teksten zouden zijn voor eenvoudige kinderliedjes.

Wie alleen bekend is met de Disneyfilms van Winnie de Pooh en zijn vrienden, raad ik toch aan de boeken eens op te zoeken. Ze zijn ideaal om voor te lezen aan kleine, en minder kleine, kinderen. Daarnaast zijn de verhaaltjes overzichtelijk kort, waardoor ze ideaal zijn voor het slapen gaan.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/