Het is niet moeilijk te raden waar de inspiratie voor Winnie de Pooh vandaan komt.
Het verhaal is namelijk zowel in de ik vorm geschreven, vanuit de verteller, als in de hij/zij vorm, vanuit Christopher Robin en de vele karakters in het bos. Wat moet het fijn zijn om als kind verhalen te mogen horen over de avonturen van je knuffels en jezelf.
De bundel die ik gelezen heb, bevat al het werk dat er rondom Winnie de Pooh en Christopher Robins geschreven is. Het begint met hoe de schrijver zijn zoon de trap af ziet komen, waarbij zijn beer stuitert op elke traptrede. Daarna volgen allerlei avonturen van de karakters waar we allemaal op zijn minst wel eens van hebben gehoord.
De verhalen over de knuffels van Christopher Robin zijn net zo eenvoudig als ze amusant zijn. Kleine dingen worden immer grootse avonturen als ze beschreven worden door de ogen van een kind, of een niet zo hele slimme beer, of een dapper, maar niet zo groot, varkentje, of een pienter konijn, of een stuiterende tijger.
Tijdens de verhalen had ik dan ook continue een glimlach op mijn gezicht. De gedichtjes binnen deze verhalen, meestal liedjes die Winnie de Pooh verzint om de heldendaden van zijn vrienden te beschrijven, heb ik hardop voorgelezen omdat ze een heerlijk ritme en rijmschema hebben.
Dat geldt ook voor de gedichtjes die aan het einde nog toegevoegd waren aan de bundel. Het waren heerlijke herkenbare gedichtjes, soms simpel, soms wat ingewikkelder, soms grappig en soms verdrietig. Allemaal klonken ze alsof het prachtige teksten zouden zijn voor eenvoudige kinderliedjes.
Wie alleen bekend is met de Disneyfilms van Winnie de Pooh en zijn vrienden, raad ik toch aan de boeken eens op te zoeken. Ze zijn ideaal om voor te lezen aan kleine, en minder kleine, kinderen. Daarnaast zijn de verhaaltjes overzichtelijk kort, waardoor ze ideaal zijn voor het slapen gaan.
Gastblog geschreven door Annette van Geloof
@Booksofhopeanddreams
justjaydie.com 