Recensie: Harry Potter en de Vuurbeker – J.K. Rowling

Ik heb met mezelf afgesproken dat elke keer als er een nieuw boek uitkomt dat ik gewoon MOET hebben, ik het volgende deel van de twee series die ik nu aan het lezen ben mag kopen. Dus, toen afgelopen week de Nederlandse vertaling van Rijk der Stormen van Sarah J. Maas uitkwam, mocht ik deel vier van Harry Potter ook meenemen.

Zodra ik het boek wat ik op dat moment aan het lezen was uit had, ben ik begonnen en hoewel ik er minder snel doorheen vloog dan ik gehoopt had, heb ik wel weer met volle teugen van het verhaal genoten. Ik hou ervan hoe het verhaal langzaamaan groeit en dreigender wordt. Waar de eerste boeken nog echt kinderboeken waren, sijpelt nu langzaamaan de serieuze ondertoon van het overkoepelende verhaal door, zonder het avontuurlijke dat de eerste boeken zo kenmerkte te vergeten.

Voor het eerst heb ik een aantal traantjes gelaten en ik merk nu al dat ik heel erg benieuwd ben hoe het verder zal gaan in boek vijf. Welke nieuwe personages ga ik nu weer ontmoeten en tegenkomen? Wie staat aan de goede kant? Wie staat aan de duistere kant? Wat staat Harry Potter te wachten in zijn vijfde jaar? En wie heeft het dit keer op zijn leven gemunt?

Als ik mezelf aan mijn belofte kan houden, dan wordt het pas eind februari voor ik dat ga lezen. We zullen zien of ik dat volhoud, want het zijn behoorlijk verslavende boeken en ik wil dan ook dolgraag weten hoe het verdergaat EN afloopt!

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

Recensie: Percy Jackson en de Olympiërs deel 2: De zee van monster

Als er één positief effect is dat bookstagram op mijn leven heeft, dan is het wel dat het mijn plezier voor lezen volledig heeft teruggebracht. Ik vind het weer heerlijk om ’s avonds opgekruld in mijn stoel te zitten, verdiept in een andere wereld. En op vrije dagen word ik op tijd wakker, maar blijf ik lekker warm onder de dekens nog even wegdromen.
En Rick Riordan maakt het snelle lezen, het wegdromen en het vertoeven in een andere wereld wel heel makkelijk. Ik ken weinig boeken die zo makkelijk en lekker weglezen. Voor ik het wist, had ik de eerste honderd bladzijdes gelezen en ineens was het boek, dat pas over 2 dagen uit had hoeven zijn, al uit.
De hoofdrolspelers in zijn Percy Jackson serie zijn stuk voor stuk likable. Ze hebben flaws, ze zijn bij lange na niet perfect, maar ze weten dit ook van zichzelf. Ik geniet van de manier waarop ze zich in het avontuur storten, van de kleine momenten van zelfreflectie, van alle grappige remarks die Percy op zijn eigen leven en beslissingen geeft. En van de momenten dat hij de lezer helpt sympathie te voelen voor de slechteriken, die niet donkerzwart zijn, maar neigen naar grijs.
En ik geniet nog het allermeest van de knipogen naar de Griekse mythologie. Riordan weet dat hij put uit een oneindig arsenaal vol met inspiratie. Hij haalt alles erbij wat in het verhaal past, zonder dat het volledig uit verband en context gerukt voelt. Hij zaait kleine plantjes en oogst ze als ze groot geworden zijn. Hij blijft trouw aan de originele verhalen die mij als dertienjarige zo betoverden, maar geeft er toch zijn eigen draai aan waardoor het constant interessant is. Daarnaast staat het verhaal eigenlijk zelden tot nooit stil. Daardoor blijf ik de bladzijdes razendsnel omslaan en van de eerste tot de laatste letter geboeid en aan de pagina’s vastgeplakt.
Ik kan niet wachten om het derde boek te kopen en te zien wat Percy en Annabeth nog meer te wachten staat in deze machtige wereld vol Goden, Monsters en Heldhaftige Halfbloeden.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

Recensie: Percy Jackson en de Olympiërs deel 1: De Bliksemdief – Rick Riordan

Percy Jackson stond al jaren op mijn verlanglijst, maar het kwam er elke keer niet van om de boeken te kopen of te vragen voor verjaardagen. Uiteindelijk besloot ik de serie op mijn lijst te zetten voor een boekenswap en hoewel ik alweer ging twijfelen of ik ze echt wel zo graag wilde, ben ik heel blij dat ik ze gekregen heb.
Griekse Mythologie is altijd één van mijn grootste liefdes geweest. Op mijn dertiende verslond ik de mythologie boeken uit de bieb. Op mijn zestiende ergerde ik me groen en geel aan Troy en het weglaten van mijn favoriete gedeelte ervan. Op mijn achttiende maakte ik een volledig gezelschapsspel dat een mix was van triviant en Griekse Mythologie. Op mijn negentiende mocht ik eindelijk Athena spelen in een toneelstuk over de Ilias.
Ik heb me dan ook zeer vermaakt met deze boeken. Het is duidelijk dat Rick Riordan veel research heeft gedaan. De Goden zijn stuk voor stuk herkenbaar, met eigenschappen die ik meteen bij hen vond passen. Of we het over Hades helemaal eens zijn, moet de toekomst uitwijzen, maar het begin is in elk geval niet verkeerd.
De queeste van Percy en zijn vrienden doet erg denken aan de heldenqueestes waarover ik zo vaak gelezen heb. Er zitten leuke knipogen in het verhaal en veel wezens zijn heel makkelijk te identificeren als je weet waar het over gaat. Net als dat het raden van de ouders van de halfbloeden meer dan goed te doen is door de goede karakterisering en lijst met karaktereigenschappen waaruit geput is.
Daarnaast is het boek dusdanig vlot geschreven dat het heerlijk wegleest. Ik ben dan ook heel benieuwd naar deel 2 en de rest van de serie. Dankjewel boekenswapmaatje dat je me EINDELIJK zover hebt gekregen aan deze serie te beginnen.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

Recensie Harry Potter

Hoe begin je een review van Harry Potter als je zo ongeveer 20 jaar achter loopt op de rest van de wereld? Het is zelfs nog maar de grote vraag of ik al aan de boeken begonnen zou zijn als ik niet de mededeling had gekregen dat mijn nichtje van 11 nu officieel op me voorloopt en in 5 dagen deel 1 en 2 heeft uitgelezen. Dat is toch een beetje mijn eer te na, dus ik ben aan mijn inhaalslag begonnen.

Als je niet weet waar Harry Potter over gaat: gefeliciteerd! Je hebt een guaranteed win voor de never have I ever game (ik ben deze nu dus kwijt, maar vooruit dan maar) en ik ga het je hier ook niet vertellen, want ik neem aan dat de mensen die dit lezen het wel weten (en zich afvragen wanneer ik in vredesnaam iets zinnigs ga zeggen.)

Allereerst Harry Potter leest ongelooflijk lekker weg. Het is vlot geschreven, makkelijk geschreven en regelmatig heb ik hardop moeten grinniken. Onderweg worden er zo’n 3000 ongeschreven (maar voor uitgevers ongetwijfeld belangrijke, maar who cares) schrijfregels overtreden, maar eerlijk gezegd, denk ik dat het juist de kracht van het boek is.

Het boek blijft heel dicht bij de belevingswereld van kinderen en ook 20 jaar later voelt de schrijfstijl nog lekker actueel en dichtbij de huidige spreektaal. Het boek trekt je meteen het verhaal in en houdt eigenlijk de aandacht vast tot het einde.

Het is niet heel lastig te snappen waarom de halve wereld hier zo idolaat van is. En daarover gesproken, ik loop dus nog een boek achter op mijn nichtje, dat ga ik dus nog even proberen recht te zetten voor het weekend 😉

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

 

Recensie De 100 #4 – Rebel van Kiera Cass

En er is weer een boek uit. Dit keer De 100 #4 – Rebel van Kiera Cass.

————-
De boeken van the 100 zijn heerlijke wegleesboeken. Ze zijn niet al te lang, niet al te gecompliceerd, lekker vlot geschreven en de personages zijn herkenbaar. Ik merk alleen wel, nu we beter weten waar de serie heengaat en wat de schrijvers van de serie met het uitgangspunt gedaan hebben, dat de boeken voor mij relatief gezien erg aan de oppervlakte blijven.
Laat ik voorop stellen dat ik niet denk dat er nog iemand is die the 100 voor zijn “lol” kijkt. De serie is drama in zijn puurste vorm en zoekt de grenzen van de CW op alle vlakken op. Heel veel maatschappelijke issues worden besproken, getoond en de grens tussen de good en de bad guys is in de serie al heel lang iets wat niet meer bestaat.
De boeken zitten helemaal anders in elkaar, de wereld is anders en hoewel sommige personages nog wel gelijke namen hebben, zijn ook zij helemaal anders en groeien ze andere richtingen op. Ik lees de boeken met erg veel plezier, maar het voelt toch alsof ze overduidelijk voor een jonger publiek gemaakt zijn. De scheidslijnen tussen goed en slecht zijn duidelijker, de personages minder meedogenloos, de bedreigingen die ze tegenkomen op een bepaalde manier onschuldiger.
Ik heb met heel veel plezier deze avonturen van Clarke, Bellamy en vooral Glass (mijn favoriete karakter in het boek omdat ze zo ongelooflijk menselijk en herkenbaar is) gelezen, maar als serie liefhebbers me vragen of de boeken de moeite waard zijn, moet ik toch bekennen dat ik vind dat de boeken niet aan de serie kunnen tippen.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

Recensie “De Slaapster en de Spintol” van Neil Gaiman

Ik begon aan het verhaal en dacht dat ik het kende. Ik dacht dat ik wist hoe het af zou lopen. Ik dacht dat ik wist wat ik zou lezen. Ik had het fout. Ik wist het niet. Ik wist niets. Ik wist alleen dat er op een bepaald moment een kus in zat. En het was niet de kus die ik dacht dat het zou zijn.

Wat een prachtig geschreven sprookje. Wat een wonderlijk vertelstijl. Wat een betoverende manier van schrijven. Elke zin voelt als een klein kunstwerkje en elk woord brengt een heel koninkrijk en heel verhaal tot leven. Ik kon alles ruiken en voelen. Het was alsof ik zelf middenin de wereld stond en met mijn eigen ogen kon zien hoe deze ademde. Het was alsof het verhaal een deel van mij werd terwijl ik de woorden tot me door liet dringen.

Ik dacht dat ik het verhaal dat ik las kende, dat ik wist hoe het af zou lopen. Ik wist het niet. Ik kende het verhaal niet en juist daarom, precies daarom, was het een betoverend mooi avontuur dat ik voor geen goud had willen missen.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

Winnie de Pooh boek recensie

Het is niet moeilijk te raden waar de inspiratie voor Winnie de Pooh vandaan komt.

Het verhaal is namelijk zowel in de ik vorm geschreven, vanuit de verteller, als in de hij/zij vorm, vanuit Christopher Robin en de vele karakters in het bos. Wat moet het fijn zijn om als kind verhalen te mogen horen over de avonturen van je knuffels en jezelf.

De bundel die ik gelezen heb, bevat al het werk dat er rondom Winnie de Pooh en Christopher Robins geschreven is. Het begint met hoe de schrijver zijn zoon de trap af ziet komen, waarbij zijn beer stuitert op elke traptrede. Daarna volgen allerlei avonturen van de karakters waar we allemaal op zijn minst wel eens van hebben gehoord.

De verhalen over de knuffels van Christopher Robin zijn net zo eenvoudig als ze amusant zijn. Kleine dingen worden immer grootse avonturen als ze beschreven worden door de ogen van een kind, of een niet zo hele slimme beer, of een dapper, maar niet zo groot, varkentje, of een pienter konijn, of een stuiterende tijger.

Tijdens de verhalen had ik dan ook continue een glimlach op mijn gezicht. De gedichtjes binnen deze verhalen, meestal liedjes die Winnie de Pooh verzint om de heldendaden van zijn vrienden te beschrijven, heb ik hardop voorgelezen omdat ze een heerlijk ritme en rijmschema hebben.

Dat geldt ook voor de gedichtjes die aan het einde nog toegevoegd waren aan de bundel. Het waren heerlijke herkenbare gedichtjes, soms simpel, soms wat ingewikkelder, soms grappig en soms verdrietig. Allemaal klonken ze alsof het prachtige teksten zouden zijn voor eenvoudige kinderliedjes.

Wie alleen bekend is met de Disneyfilms van Winnie de Pooh en zijn vrienden, raad ik toch aan de boeken eens op te zoeken. Ze zijn ideaal om voor te lezen aan kleine, en minder kleine, kinderen. Daarnaast zijn de verhaaltjes overzichtelijk kort, waardoor ze ideaal zijn voor het slapen gaan.

Gastblog geschreven door Annette van Geloof

@Booksofhopeanddreams

https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/

Boeken tip

Toen we een dagje naar de dierentuin waren geweest en als afsluiting in het bijbehorende winkeltje liepen, kwam Jaydie ineens met dit boek aangelopen. Mama, mama, geitje bij!
Ik vermoed dat ze het herkende van het kinderdagverblijf en omdat ze er zo enthousiast op reageerde heb ik het gekocht.
Wat een leuk boekje, ik snap waarom dat hhet boek in 2016 tot prentenboek van het jaar is verkozen.  Het boek bestaat uit korte rijmpjes en leest makkelijk voor. De bijbehorende plaatjes zijn een genot om naar te kijken. Het leuke is ook nog eens dat Jaydie vrij snel de bijbehorende rijmpjes doorhad en als ik het nu voorlees laat ik haar zelf de rijmpjes afmaken. Ook kan ze door het boek op een leuke manier de verschillende dieren die er in voor komen leren herkennen.
Het boek is momenteel te koop in verschillende boekhandels voor 13,95 euro.
Zeker een leuke tip als cadeautje voor de feestmaand die er aan komt.

Tipi Time…

Voor mij was het liefde op het eerste gezicht. De Tipi of Teepee, net wat je wilt.
Het is een echte eyecatcher in elke kamer, een ideaal leeshoekje en als het lekker weer is kan hij ook prima buiten gebruikt worden om in te spelen.

Toen ik de mijne kocht, had je nog niet zo heel veel keuze, maar tegenwoordig kan je ze in allerlei kleurtjes en mooie printjes vinden.
Onze Tipi tent hebben we gekocht bij Kidsdepot.nl en deze is te bestellen in 3 leuke kleurtjes, namelijk roze, blauw en mint.

Wieber tipi tent mintWieber tipi tent blueWieber tipi tent pink

De prijzen van een Tipi tent variëren tussen de 14,95 (ja echt, Kruidvat.nl) en ongeveer 200 euro.
Hieronder mijn persoonlijke favorieten in verschillende prijsklasse.

Low-Budget:

Kruidvat 14,99 euro kruidvat 17,99 euro

Onder de 100 euro

  Tante Tuttebel 70 euro

   Kidsdepot 79,95

Villa Vrolijk 79 euro

Onder de 200 euro

Merk Nobodinoz Tom en Lilly 139 euro
Merk Roommate Vtwonen 159,99 euro