Gastblog geschreven door Annette van Geloof
@Booksofhopeanddreams
Gastblog geschreven door Annette van Geloof
@Booksofhopeanddreams
Het is lastig om de juiste woorden te vinden voor dit boek, voor wat ik er van vond, voor hoe ik het ervaren heb. Tahereh Mafi is een tovenaar met woorden en schildert met elke zin en elke beschrijving een compleet nieuwe wereld die in eerste instantie mijn verbeeldingsvermogen te boven ging.
De eerste paar hoofdstukken moest ik daardoor in het verhaal, maar vooral in de wereld van Ferenwoud en Verdermeer landen. De wereld is haast zo onvoorstelbaar en onvoorspelbaar dat de grenzen van mijn fantasie aan alle kanten moesten worden opgerekt om me deel te gaan voelen van de wereld.
Maar vanaf het moment dat ik de logica van onze wereld losliet, voelde ik hoe het verhaal me omringde, vasthield en nooit meer los zou laten. Op geen enkel moment gaat het verhaal vervelen. Er komt geen punt waarop het voorspelbaar wordt. Om elke hoek en op elke bladzijde wacht een nieuwe verrassing.
Maar ondanks dat alles is het verhaal ontzettend goed opgebouwd en uitgestippeld. Hoewel alles uit het niets lijkt te komen, zijn de puzzelstukjes zorgvuldig uitgezocht en klaargelegd. En op het einde klikken ze in elkaar en past het allemaal precies.
Dit smaakt, geurt en voelt naar zoveel meer!
Gastblog geschreven door Annette van Geloof
@Booksofhopeanddreams
Gastblog geschreven door Annette van Geloof
@Booksofhopeanddreams
Hoe begin je een review van Harry Potter als je zo ongeveer 20 jaar achter loopt op de rest van de wereld? Het is zelfs nog maar de grote vraag of ik al aan de boeken begonnen zou zijn als ik niet de mededeling had gekregen dat mijn nichtje van 11 nu officieel op me voorloopt en in 5 dagen deel 1 en 2 heeft uitgelezen. Dat is toch een beetje mijn eer te na, dus ik ben aan mijn inhaalslag begonnen.
Als je niet weet waar Harry Potter over gaat: gefeliciteerd! Je hebt een guaranteed win voor de never have I ever game (ik ben deze nu dus kwijt, maar vooruit dan maar) en ik ga het je hier ook niet vertellen, want ik neem aan dat de mensen die dit lezen het wel weten (en zich afvragen wanneer ik in vredesnaam iets zinnigs ga zeggen.)
Allereerst Harry Potter leest ongelooflijk lekker weg. Het is vlot geschreven, makkelijk geschreven en regelmatig heb ik hardop moeten grinniken. Onderweg worden er zo’n 3000 ongeschreven (maar voor uitgevers ongetwijfeld belangrijke, maar who cares) schrijfregels overtreden, maar eerlijk gezegd, denk ik dat het juist de kracht van het boek is.
Het boek blijft heel dicht bij de belevingswereld van kinderen en ook 20 jaar later voelt de schrijfstijl nog lekker actueel en dichtbij de huidige spreektaal. Het boek trekt je meteen het verhaal in en houdt eigenlijk de aandacht vast tot het einde.
Het is niet heel lastig te snappen waarom de halve wereld hier zo idolaat van is. En daarover gesproken, ik loop dus nog een boek achter op mijn nichtje, dat ga ik dus nog even proberen recht te zetten voor het weekend 😉
Gastblog geschreven door Annette van Geloof
@Booksofhopeanddreams
https://www.instagram.com/booksofhopeanddreams/